Rio de Janeirooo, gosto de você!!!

(bij het vorige bericht staan nu ook foto´s)

Via Sílvinha hebben we een appartement weten te regelen in Copacabana, 2 blokken van het strand. Ik kan je vertellen, beter voor mekaar krijg je het niet!!Het appartement is zo ruim dat je makkelijk voetbal kan spelen in de woonkamer!
Er staat allerlei kitscherig meubilair in appartement 1002, maar zolang het functioneert is dat natuurlijk prima.

De supermarkt zit om de hoek, en op elke 50 m van de straat staat een kiosk waar je tijdschriften ed kan kopen.Naast elke kiosk zijn aurelhios te vinden, de Braziliaanse blauwe telefooncel die de vorm van een schelp heeft. Ik haal het ontbijt en loop even later met 83 kleine plastic tasjes zwaarbeladen terug naar ons stekkie.Na zoveel pousadas is het even een verademing om een stekkie helemaal voor onszelf te hebben, althans dat vind ik.Heerlijk om lekker een beetje in de rondte te keutelen en op de bank te hangen en een boekje te lezen.

Ik ga een eindje hardlopen en bevind me tussen de bejaarden met een standaard uitrusting die bestaat uit leggings,te dikke buiken, petten, zonnebrillen, heuptasjes en dikke sportschoenen. Af en toe behoort een schoothondje als extra assecoire. Ouwe gerimpelde mannetjes houden hun conditie op peil door in slakkentempo hard te lopen. Na 10 min joggen besluit ik toch maar om ook over te schakelen op een bejaardentempo, het is me veel te warm!29 graden en hardlopen is vragen om een kop als een boei.

Tegen het eind van de middag doen we het belangrijkste van een bezoek aan Rio. We nemen de taxi naar Cristo Redendo, het wereldberoemde beeld boven op Corcovado.Met de zonsondergang hebben we een machtig mooi uitzicht over de metropool. Ik heb echt een gevoel van ´I´m on top of the world!!´

Op het strand liggen we tussen merendeels bejaarden, maar dat stond ook wel aangegeven in reisgidsen over Copacabana. Gelukkig is niet iedereen gerimpeld en er lopen genoeg mini-bikinis rond. Bovendien doet de intens turquoise kleur van de zee in combinatie met het witte strand alles wat lelijk is vergeten.Een muur van water komt aangegleden en de golf breekt met een donderslag waardoor het verandert in een muur van sneeuwwit water. Ik kan m´n ogen niet geloven zo mooi. Copacabana wordt begrensd door morro´s (kleiner dan bergen hoger dan heuvels)waarop knalgroen bos groeit. Over de boulevard slenteren, fietsen en joggen carioca´s en toeristen. Om te weten wat Rio inhoudt, zul je hier toch echt zelf heen moeten komen, ik vind de sfeer geweldig!

Im en ik hebben zin om uit te gaan en besluiten samen naar HELP te gaan, de disco om de hoek. Ik schat zo in dat we mooi op tijd zijn en het niet meer zo leeg zal zijn in de discotheek.
Niets blijkt minder waar, er zijn slechts 200 man in de grote club. Er is iets raars aan de hand met de vrouwen die hier rondlopen.Hmm, wat is het toch...?Shit het zijn allemaal hoeren!!Imre voelt zich een beetje ongemakkelijk bij de gretige blikken van de dames van plezier. Maar we laten ons niet kisten en gaan lekker dansen met een stel Amerikanen. De Amerikanen pretenderen dat ze hier niet voor de hoeren zijn, maar de volgende dag verteld Im dat ze schaamteloos verslag deden wie ze allemaal wel niet gehad hadden. Getver!

Als een zombie kwam Im z´n bed uitgestrompeld, over een half uur moet ie klaar staan voor hanggliding. Ik voel me ook niet zo best en Pieke en Tries lachen in hun knuistje om onze beroerde toestand.
Kort nadat Tries en Im de deur uit waren gegaan kwamen ze al weer terug. De wind stond verkeerd en dus gaat het avontuur niet door. Voor Im niet heel erg want zo kan hij mooi nog ff tukken voordat we naar de Favela gaan.

In het busje verteld onze kale bebaarde gids waar we heen gaan en hoe de favela´s ontstaan zijn. Im vraagt of hij naast het raam mag zitten, hij heeft wat frisse lucht nodig.... Via steile weggetjes komen we bij de eerste favela aan, de grootste van Rio, Rochina genaamd. De huisjes zijn heel klein, ze doen smoezilig aan en structuur is nergens te bekennen in de opbouw van de wijk. Favelas zijn ontstaan doordat arbeiders te wonen kwamen bij hun werkgebied waar ze in de constructie werkten. Omdat ze geld verdienden kwamen familieleden ook naar de stad in de hoop op een betere toekomst, zij bouwden hun huisjes lukraak naast de al bestaande huisjes. De favelas zijn heel lang ontkend en er is heel lang niet omgekeken naar de favelas. Tegenwoordig zijn ze zo groot dat ze wel erkend moeten worden.De politie komt niet in de favelas, er is geldt een andere wet, de regels van de drugsdealers. Zij willen geen politie in de favelas hebben om te voorkomen dat ze opgepakt worden. Om die reden worden dieven keihard afgestraft en zul je niet beroofd worden. Volgens onze enthousiaste gids en je veiliger in een favela dan in bijvoorbeeld Copacabana. Niet iedereen vind het een logische verklaring.

Onze eerste taak als toerist is om de kunstwerkjes van de inwoners te bekijken.Als we maar niet de hele tijd dit gaan doen, dan lijkt de tour meer op een verkooptour dan op een informatieve tour. We gaan de auto in uit in uit en aan het einde van het deel in Rochina lopen we over een drukbevolkd straatje naar beneden. Ik voel me op m´n gemak en vind het bijzonder interessant om er rond te lopen. Het liefst zou ik in een tentje een drankje willen nemen om alles eens rustig op te nemen. Maar helaas duurt de tour 3 uur dus is er geen tijd voor.

Voordat Im en Tries richting huis gaan, bezoeken we de Pão de Açucar, een morro van waar je een te vet uitzicht over de stad hebt. Rio is zooo vet!!Alleen al omdat de stad is gebouwd tussen de morro´s en er heel veel verschillende baaien zijn, het is allesbehalve saai.
Er komen vliegtuigen aan over de baai en ze landen op het vliegveld dat is bijgebouwd vlakbij het centrum. Het ziet er cool uit, zo van de hoogte van 300m (euh als ik het goed heb onthouden).

Als Tries en Im naar het appartement gaan om hun spullen te pakken, ga ik rustig op mn strandstoeltje liggen.´Hee, hier klopt iets niet...´Im komt al weer lachend teruggelopen, we vergeten helemaal gedag te zeggen!!Het is ook zo raar dat ze weggaan, na 2 maanden samen reizen. En al helemaal dat Tries straks niet meer in de buurt is.Maar over een maand zien we elkaar al weer terug.