Derm in Itacaré

We zitten in Itacaré en morgen type ik een verhaal bij de foto´s, hebben jullie nu alvast een voorgerechtje. Ik ga nu eten met Sjoerd en Wouter (plus de andere drie blondines natuurlijk), Derm united in Itacaré!!
Jaja, Imre wilde een board huren en loopt deze beste Dermers tegen het lijf! Of de wereld klein is!

O ja, Stijn, ik heb ook een bikini in het zwart wit gekocht en hij staat ook mij dondersgoed!!

Voor nog meer leuke en mooie foto´s; check de site van Patricia (www.patriciavs.waarbenjij.nu)

Foto 0 en 1. In Praia Frances staat een superleuke pousada, de tuin is zo mooi aangelegd en de kamers met de hangmatten ervoor dat je direct tot rust komt als je er binnen komt lopen. Natuurlijk is het niet zo dat ik ook maar ergens gestressed van ben......maar het kan nooit kwaad!

Palmen palmen palmen, via de Linha Verde reden we in onze witte bolide richting Sitio de Conde, ook kandidaat voor de grote bountystrandvergelijkwedstrijd. De weg liep door heuvels van nog immer rood zand en palmbomen te over.....ik zou bijna niet meer weten hoe een eikenboom eruit ziet!

In Penedo maken we een pitstop en eten op z´Hollands een broodje op een bankje.Imre geeft nog z´n lekkere broodje aan een zwerver maar die is meer beledigd dan dankbaar omdat ie geen geld krijgt. We bekijken lui uit de auto enkele statige, maar vervallen, oude koloniale gebouwen. Als je ze een grote opknapbeurt zou geven, zouden het meesterlijke villas worden! Maar ja, zo hebben we wel meer gebouwen gezien die opgedoekt kunnen worden. De apotheek is goed herkenbaar zo met dat rood en geel!

Als ik ´s ochtends in Sitio de Conde naar het strand loop sta ik weer verwonderd te kijken naar hoe blauw de zee toch kan zijn. De avond ervoor hebben we in de maneschijn over het strand gelopen en sterren liggen kijken. Het maanlicht was zo fel dat de schaduw scherp was!De foto met de palmbomen is precies hoe het er hier uitziet...
`s Middags vangen een paar locals een opblaasvisje (weet de latijnse naam niet, sorry biologen onder jullie lezers!) waarmee ze gaan voetballen. Het arme ding ziet er niet uit, hij heeft hazetanden lijkt het wel! Bovendien voelt ie van rubber aan. We hopen maar dat ie net als of doet en straks weer weg zal zwemmen.

De volgende dag loop ik naar het paradijselijke (jaja, alweer!!!verveelt het al?)strand dat imre ontdekt heeft. Op mijn voettocht van ruim drie kwartier kom ik slechts 2 vissers tegen. VOor de rest helemaal niets! Op het strand liggen grote plakkaten steen, die net op tegels lijken omdat ze zo groot en rechthoekig zijn.

De foto erna is er 1 van de moeder van alle muggenkweekvijvers!!!Imre heeft slapeloze nachten gehad. De arme jongen wilde zonsopgang kijken en fotograferen, maar het duurde nog heel lang en hij had geen camera. Lekker bezig dus.

Bij foto 10 en 11 zie je een impressie van het beeldschone landschap in Bahia, als we richting Parque Chapada Diamantina rijden. Pieke hebben we nu ook als gezelschap, we hebben haar in Salvador opgepikt.Van veel palmbomen gaat het landschap nu over in veel cactussen en veel heuvels met wijdse uitzichten.

Als de zon aan het ondergaan is, stoppen we in de middle of nowhere om de finale van het WK voetbal te kijken. In een wild wild west tankstation zitten we gespannen tussen de locals de penalties te doorstaan, wat een hel! De zonsondergang kleurt de hemel in de mooiste rode en oranje tinten en de maan lijkt groter dan normaal. In het donker rijden we verder over een lange weg vol met burracos. Ik voel me hutspot worden van die gaten in de weg!

De eerste waterval die we bezoeken in Chapada Diamantina is mooi, de roze gekleurde rotsen doen me denken aan een pretparkattractie. Het is er heeeerlijk stil. Via rostpaadjes klauteren we over door water meegesleurde rotsblokken naar de volgende watervallen. Beneden bij een grote waterval wordt er geabseild, Imre en ik doen onze eigen versie, we springen van een paar meter hoge rotsen af, het water in. Berekoud maar wel een kick!

Op de ...... (sorry naam vergeten!) zitten we uit te kijken over de grand canyon achtige vallei. Natuurlijk staat er een groot kruis bovenop de rots/berg. De stenen zijn er rond en afgesleten door de wind.

In de grot gaan we snorkelen en zien slechts een paar vissen. Het is een hele ervaring om in het pik en pik en pikdonker te drijven. Ondertussen ben ik knoertchagrijing om dat ik het **%$##@koud heb gekregen. Ik weet niet hoe snel ik mn droge kleren aan moet doen als ik terug kom uit de grot, onze lippen zijn helemaal blauw!!
In het meertje snorkelen we wat en warmen we op, het lijkt wel een megagroot aquarium!

Joelma is de lelijkste kip van het jaar en het is duidelijk dat zij statussymbool van pikorde is. Het verfromfaaide ding loopt wat heen en weer en het kost me moeite om het fatsoenlijk op de foto te krijgen. De paarden worden ondertussen opgehaald uit het land om ze op te zadelen voor een regenachtige toer door het bos naar een mooi plekkie bij een rivier.

In de grotten van Lapadoce krijgen we een rondleiding.De rots op de foto is zo gekleurd omdat ie eerst helemaal wit was van de kalkresten en door de landbouw spoelde het rode zand mee naar binnen wat deze twee kleuren achterliet.

In Salvador voel ik me erg thuis en ik ben gefascineerd door de ontzettende mooie, knappe mensen die er rondlopen. Er staan -ook hier weer- waanzinnige gebouwen, afgewisseld met gekleurde kneuterige huisjes in kleine straatjes. Er hangt een onbeschrijvelijke sfeer die ik zeker nog een keer wil meemaken!(Naomi, je zou het er super vinden!)
Ik vind het erg jammer als we verder gaan naar Boipeba.Vou voltar pra Bahia, com certeza!!

(helaas geen foto´s van Salvador omdat we paranoia aankwamen wegens alle slechte verhalen. Zien we doodleuk allerlei bejaarden en minder validen rondlopen die de camera´s om hun nek hebben zwaaien.....)