Zoektocht naar Patienten

Opgepropt zit ik naast Dr Leila in de witte pickup van FMTAM. Op het lijstje staan vier patienten aangevinkt die niet zijn teruggekomen om een laatste biopt* af te laten nemen. We willen graag weten hoe goed de standaardbehandeling is aangeslagen en of de lesie* er al beter uitziet. Dus zaak om die patienten alsnog op te zoeken. Ze vertelt dat veel patienten vanwege de regen niet komen. Aangezien het hier hard en lang kan regenen, staan sommige straten onder water zodat je er slecht of niet langs kan met vervoer. (zie foto sitio van silas). En wie wil er naar buiten met zulke nattigheid? Als het ook nog koud zou zijn, zou het hondenweer zijn….

Ik ben maar wat blij dat zij de locals verstaan, want als ik de uitleg van een local probeer te volgen hoor ik slechts 1x esquerda en acima, links en op de top….?Daarbij komt nog dat de locals het zelf vaker niet dan wel weten en ons dus maar iets vertellen. De bebouwing is hier niet zo georganiseerd als in Nederland. De benaming van de straten gaat geloof ik behoorlijk willekeurig. In bijvoorbeeld bairro ‘Cidade Nova’ (een wijk van Manaus), zijn aan de hoofdwegen steeds nieuwe straatjes bijgebouwd. Het lijkt dus alsof het zich steeds meer vertakt en om er enige logica in te vinden, zou je moeten weten hoe oud een straat is.

Het is fascinerend om te zien hoe de huisjes verspreid als kleine doosjes op de steile heuvels van de jungle liggen. De huisjes zijn gebouwd van rode bakstenen en er staan veel huisjes in aanbouw of te koop. Wie meer geld heeft, kan zijn stekje netjes afmaken door het te plamuren, maar de armeren betrekken hun onderkomen als het nog in een staat van geraamte is. Er zijn ook veel houten huisjes, ik vind het meer hutjes op palen. Ik schat dat de gemiddelde oppervlakte zo’n 40 m2 is, erg klein dus. Maar, hier leven de mensen buiten dus heb je niet zo’n groot huis nodig. Tussen de onlogisch genummerde huisjes staan her en der vergane huisjes, verruineerd door de vochtigheid en bedekt met tropische begroeiing.

Omdat ik oplette, zag ik een vergaan bordje hangen met de straatnaam er op geverfd. We rijden achteruit de helling op. Een jongetje staat in een kapotte onderbroek op een berg zand en kijkt nieuwsgiering naar wat we komen doen. Nummer 183 staat….. niet op de kaart! Ook kent niemand van de bewoners Ivanildo of weet iets van iemand met leismanisose. Duidelijke zaak, hij heeft een niet bestaand adres opgegeven. Volgens Dr Leila gebeurd het regelmatig dat patienten een niet-bestaand adres opgeven omdat ze niet achterhaald willen worden.

We rijden terug richting Cidade Nova om verder te zoeken naar de andere patienten. Als we een paar jongemannen vragen komen er steeds meer bij die wel weten waar het is. Als we de aangeraden kant oprijden, vertelt de chauffeur dat ze lam en gedrogeerd waren. Uit verveling, omdat ze geen baan hebben en geen opleiding volgen. Muito triste.
Het houten huisje is potdicht en alleen de hond is het teken van leven op het perceeltje. Als we bellen horen we binnen de telefoon overgaan, het nummer klopt dus. Deze patient zoeken we de volgende keer weer op.

Met 1 biopt van de vier patienten rijden we na 2 uurtjes rondrijden weer terug. Hoewel het slechts 1 biopt is, is het in ieder geval 1! Positive thinking!


*biopt: stukje huid dat is afgenomen om te checken hoeveel parasieten er nog in zitten die een lesie (een soort zweer, de huid wordt weggevreten dus er onstaat een soort gat) veroorzaakt. Het onderzoek wat we doen heeft als doel bestaande technieken om leishmanisose te diagnostiseren, te evalueren en te verbeteren.