Pijpenstelen in de Madrugada

Het is weer zover, ik zit met 2 uur slaap en een buitengewoon week gevoel in m’n maag achter de pc….
Wendy gaat volgende week weg en ze kan natuurlijk niet naar huis zonder Les Gents mee te maken!Dat Teatro Amazonas geloven we wel, he Wen, maar zo’n hippe tent kun je niet zomaar overslaan. (O jee, ik realiseer me net dat het vandaag de nationale-we-mogen-niet-klagen-dag is…..dus wie ook maar over het minste of geringste klaagt, wie aan het einde van de dag het meeste heeft geklaagd, moet iets naars gaan doen-wat weer tot klagen kan leiden-. Dat wordt knap lastig aangezien mijn situatie als volgt is; 2 uur slaap, hangende oogleden, misselijk en slap, het is nog maar kwart voor 8 en het regent pijpenstelen…..de andere 2 liggen nog te tukken. Dan kun je ook niet klagen dus ik vind dat deze dag korter mag duren!

Maar terug naar gisteren; Wendy was nog niet uitgeweest in Manaus terwijl ze een behoorlijke tijd heeft doorgebracht in deze tropische stad. Tijd voor Tries en mij om onze skills die we van de Paulistas hebben geleerd, toe te passen. Nee, nu heb ik t ff niet over nagellak, maar euh, gewoon over uitgaan.
In gezelschap van Durfal en Paul kwamen we aan bij een lange rij voor de hotspot. Terwijl we netjes in de rij stonden te wachten, trok Paul de stoute schoenen aan en knoopte een praatje aan met een van de 184 beveilingsmannen. Tot onze verbazing had ie in no-time geregeld dat we voor die lange rij langs mochten, Superchill dus!
Binnen was het druk en er speelde weer een band een mix van samba, dinges, dattes en zussus. Vrij vertaald swingende muziek waar je niet op stil kan blijven staan.
Tries en ik waren gewend geraakt aan luxe, dus het eerste wat we deden was boven in de Veeeeery Important Persons lounge drankjes halen. Ik vraag me af hoe Wendy zich vandaag gaat voelen, dat kan niet goed zijn! Ze heeft veel caipirinha’s gedronken en hoe meer er in ging, hoe losser ze werd. Hihihihi. Ondertussen stonden we ons te vergapen aan de meesterlijk soepele danskunsten van een paar Braziliaanse dames. Ik weet niet hoe ze hun kont schudden maar het zag er voor mij onmogelijk uit! Ik heb maar niet geprobeerd het na te doen, want dan zou het weer zo’n stijve-hark-doet-capoeira-poging lijken……

Ik heb relekst staan kletsen en observeren met Durfal, een vriend van de Paulistas, getrouwd en superaardig. Hij was wel aan voor een feestje, de andere nieuwe jongens uit de residencia haakten af, stelletje pussy’s. Oberserveren? Jep, hoe Wendy langzaamaan tipsy raakte en lang, heeeel lang met een Fabian look a like stond te kletsen. Paul was op verschillende locaties in het gebouw bezig met diverse jachtprojecten, en als het te warmpjes werd, kwam ie maar even bij ons afkoelen met een Skol. Patries prentte de danskunsten nog eens in als ze niet van het balkon naar beneden stond te koekeloeren of voor de zoveelste keer werd aangesproken door een hongerige romanticus.

We werden ineens wakker uit onze sambaroes toen we het vrolijke deuntje van ‘Love Generation’ hoorden en kwamen we helemaal in de dansmood. Armen in de lucht en swingen maar! Heerlijk om ff geen sambadinges te horen, maar om lekker te stampen op dreunende technobeats. De dj liet ons jammergenoeg maar een half uur volledig uit ons dak gaan op meer techno/dance. Gelukkig sloten we de avond af met nog een sessie van dattum. Zowaar zijn we op het podium gaan staan!De foto’s zijn in bezit van Wendy, helaas ook foto’s van de gare natte terugtocht. Het regende namelijk pijpenstelen in de madrugada dus volledig verregend kwamen we zuhause....