O sítio do Silas

O sítio do Silas

Nu ik zit te typen voel ik me eindelijk weer normaal. Pfff wat een weekend! Hoewel, zoveel hebben we nou ook weer niet gedaan.
Vrijdagavond hebben we met onze brakke harses pannenkoeken staan bakken om zaterdag mee te nemen naar Dr Silas. Dr Silas is de directeur van de wetenschappelijke onderzoeken, als ik het zo goed vertaal. We waren uitgenodigd om zaterdag in zijn sítio te komen Chillen.

Die pannenkoeken maken was me wat. We waren knetterend melig van de brakheid, en als je dan ook nog pannenkoeken moet gaan bakken in 30 graden, dan gaan er dingen fout! De afzuigkap in de kleine keuken doet het voor geen meter, dus alle blauwe walm die aan de onderkant wordt opgezogen komt er aan de bovenkant weer uit. Dus zwetend en half vergast wilden we halverwege van ellende stoppen, maar ’s ochtends pannenkoeken maken is nog rotter. Dus toch maar even afmaken. Uiteindelijk stonden we pannenkoeken over te gooien met de pannen. Het bakken duurde behoorlijk lang aangezien er van de twee pannenkoeken steeds 1 werd opgegeten.

Een half uur te laat haalde Agustino ons op, bijna de oerhollandse pannenkoeken vergeten. In zijn kleine auto scheurde hij als een losgeslagen idioot door de stad. Sjongejonge, het leek wel een achtbaan!!Met 80 over kleine bochtige weggetjes vol met gaten slingerden onze traktaties de hele auto door. Zeeziek kwamen we aan bij de sítio. Ik kan jullie vertellen, DOE MIJ ZO’N STEK!!!!
Het is een soort hut-achtig verblijf met keuken en slaapkamer tussen de bomen. De tuin met prachtige bloemen gaat over in een wit strandje waar je perfect capoeira kan beoefenen. Via een steiger loop je tussen de bomen die in het bruine water staan, door naar een grote vlonder met een houten huisje erop. Er is een natuurlijke douche en via een trappetje kun je zo het water in van de Rio. Het is er heeeeeerlijk stil, op de geluiden van de vogels en krekels na.

Dr Silas liep rond in z’n zwembroek en verwelkomde ons hartelijk. Het eerste wat we deden was een duik nemen in het water. Zo lekker! De bovenlaag is opgewarmd door de felle zon, dus als je zwemt is de onderlaag wat koeler. Er lag ook een soort kano waarmee we stukjes gevaren hebben. Vette pret natuurlijk want we begonnen gelijk te klieren door elkaar nat te spetteren met de roeispanen. Toen we dwars door de bomen heen waren gevaren, sprong ik uit de boot om te zwemmen. Wat doet Tries, die presteert het even later om de boot om te laten kiepen! Ik verdronk zowat van de slappe lach.

Silas nodigt elke zaterdag z’n vrienden/collega’s uit om bij hem te komen Chillen. Chillen in haar puurste vorm! (Sandah, je zou deze man een god vinden, dit voorbeeldfiguur bezorgt je de moeder van alle Chillsessies!!) We zaten tussen een stuk of wat oudere mannen, die elkaar vermaakten met moppen tappen om vervolgens met hun dikke buiken te schudden van het lachen. Werkelijk, de één vertelde het nog levendiger dan de ander. Ondertussen werden er allerlei lekkere dingen op tafel gezet die iedereen had meegebracht. Lekkere kippenpootjes, salades, spare-ribs, vruchten en natuurlijk onze pannenkoeken!

Ik heb nog een hele tijd in het water rondgedobberd met een zwemvest terwijl ik naar de lucht keek waarin de vogels rondzweefden in cirkels. Muito legal aqui!! Ik begon me serieus af te vragen waar ik deze relekstheid aan verdiend had. Later spijkerde John der Deutscher m’n capoeira bij. Of zal ik het maar ‘pogingen tot’ noemen….Ik neem John de hele tijd in de zeik door engels met een duits accent te praten (Jud, hij praat net zoals Alex; But jaah, whey doon’t we hef anotter beer?Hahhaha).
Aangefikt, bastante en meer dan tevreden moesten we de achtbaan weer in. Deze terugreis was nog erger dan de heenreis!! Ik zocht afleiding in het landschap en Tries zag er ook allesbehalve op haar gemak uit. Godzijdank kwamen we heelhuids thuis.

’s Avonds zijn we naar een Funky party geweest in een soort van openluchtdiscotheek. Erg grappig als het gaat regenen, iedereen staat dan dicht op elkaar onder het dak. Bier kost hier geen drol, dus daar heb ik weer eens te veel van gehad.Vandaar dat ik zo rot was vandaag, pfff. Het was super om te zien hoe de Braz uit hun dak gingen op populaire nummers. Zo langzamerhand begin ik de nummers ook te kennen.
Iedereen danst en zoent hier met elkaar dat het een lieve lust is. Dat zoenen is niet iets wat wij kennen, we lijken wel een stel conservatievelingen tussen die losbollen hier. Het betekent hier veel minder dan in NL, ik vergelijk het maar met een praatje maken met. Toch is de sfeer echt goed en heeft iedereen plezier.
Door het funky-akkefietje heb ik vandaag dus geen kont gedaan, toen ik de laptop aanzette om wat epi-info te gaan doen (programma waar ik mee wil gaan werken), heb ik eerst nog een half uur met mn hoofd op het buro een uil liggen knappen. (Sulcus en Masseter, die uilen zijn er nog!). Ik ben blij als het morgen is, dan ben ik weer het kippetje.