Stapelwolken, hitte en slappe koffie met visjes

Als een grijs lint met gele strepen ligt de snelweg over de groene hellingen van het tropische woud. Af en toe zit er een pothole in de weg van een halve meter doorsnee en een halve meter diep, die behendig door Anna Paula, onze chauffeuse, wordt ontweken. De zwarte Honda met geblindeerde ramen brengt ons naar Presidente Figueirido, een verlaten stadje op zo n 100 km van Manaus.Het is er omringd door watervallen en beekjes. Ik heb er sin an, want die stad heb ik wel ff gezien en ik kan afkoeling goed gebruiken.

Als we bovenop een helling rijden, strekt de weg zich voor ons uit.Vanaf deze hoogte is duidelijk te zien dat we continu over glooiingen rijden en ik kan me goed voorstellen dat die aardplaten hier bij een botsing tegen ekaar omhoog gekreukeld zijn. Hoewel....het kan natuurlijk ook het effect van het water zijn dat de aarde heeft weggesleten toen het haar weg aan het vinden was. Beneden in de dalen liggen aan de weerszijden stille wateren, met her en der uitstekende restanten stam en af en toe vedwaalde graspol=achtige plukken. Zouden hier nou krokodillen en slangen in zitten? Enge beestje weet ik wel zeker!!

Als we omhoog rijden, komen we regelmatig door een soor bergpas=achtig iets van rood wit en bruin zand. Het is goed te zien dat de aarde hier heel los is. Op sommige plekken is de aarde door de regenval als een lawine naar beneden gegleden en ligt het half op de weg. Ook zijn er stukken waar het water de aarde heeft weggevaagd, het doet me denken aan een zandkasteel op het strand dat verruineerd is door er een emmertje water over te gooien. Als ik dit hier zo zie, om hoeveel water zou het hier dan wel niet gaan??
Soms rijden we hoog en hebben we uitzicht over de lager gelegen groene heuvels. Er steken verdorde grijze kronkelende stammen uit het lage geboomte, wat ooit een superhoge boom is geweest.
De wolken zijn net stapels watten waarin je met je fantasie de meest vreemde diersoorten kunt verzinnen. Hoger in de lucht hangt sluierbewolking wat net lijkt of het is uitgeveegd. Ik vind t muito legal, hier hou ik van!!!
De dames voorin kletsen wat en ik probeer voor de 1000ste keer te begrijpen wat er gezegd wordt, tevergeefs, het gaat nog steeds te snel. Mn rate van woorden herkennen gaan wel omhoog, dus verbetering is er!

Na ruim een uur hebben we de jungle nog lang niet doorkruist maar komen we wel aan bij de place to be. Beneden loopt een rivier en als ik verder kijk zie ik een strand liggen. Er staan parasollen met stoelen en tafels eronder waar een aantal brasileiros aan zitten, de rest zit op het strand of in het water. Ondertussen fikt de zon mn vel er bijna af, JESUS (desculpe) wat is die zon heeeeeet!!!Dit is niet een zon om lullig over te doen dus ik smeer me verstandig in met factor 60. Op mn rug laat ik Tries Brasil zetten met het idee dat ik dan straks een natural tatoo krijg. Helaas begrijpt Heloisa het niet en smeert het uit, dan nog maar een keer er op zetten...

De echte brasileiros nemen ons aandachtig op en maken grappen over onze grote bikinis.
Het is goed met ze, laat mij maar met een drol in mn broekje lopen, ik vind m NIET klein!!
Natuurlijk wordt er een fotosessie gehouden door de dames waar ik niet aan mee ga doen. Ik neem later een paar leuke fotos. Ondertussen spettert Tries Simone zo nat dat ze maar helemaal met r hoofd onder water gaat. Het verbaast me! Na korte tijd besluiten we het strandje te verlaten want de muziek staat te hard, het is er te heet en het strandje is het net niet.

Bij een vlak graslandje parkeren we de zwarte bolide, of ik kan het beter rijdende stoofpan noemen met die hitte! We kopen een kaartje zodat we via een houten vlonder het bos in mogen lopen. Heerlijk om onder die bomen te lopen waarin krekels sjirpen en beter is het om die warme vochtige deken om me heen te voelen! Brasil lalalalallaaaa!!!

Na een stukje afdalen komen we bij de watervallen die zich verschuilen achter een paar dikke rotsen. Het is er supermooi, echt jungle. Uit de diepte stijgt nevel op en zo krijgt de groenigheid wat mysterieus. Aan de overkant hebben de gelovige brasileiros een mariabeeld neergeplant, het ziet er wel kunstig uit zo naast dat denderende water.
Hier ben ik wel aan om een fotosessie te houden. Beneden in het water hangt een touw waar je aan kan hangen om niet weg te spoelen door het krachtig stromende water. Ik ben helaas zo dom geweest om een oude bikini aan te doen dus na een stoeipartij weet ik te voorkomen dat ik niet in mn blote tieten sta omdat het bovenstukje is afgespoeld!!Nossa!!!
Aan de andere kant van de rotspartij is rustig water en daar kan ik beter afkoelen, in ieder geval zonder gevecht met mn bikini. In het water zwemmen visjes, hmmm ik hoor nog geen gegil van de dames..... het water is lekker fris en het ziet er uit als enorm slappe koffie. Heeeuul apart, slappe koffie met visjes.

Jammergenoeg gaan we al vrij snel weg om te lunchen. Ik vind t niet heel erg aangezien ik rammel van de honger. Terwijl de rest in het engels en portugees kletst over het ziekenhuis, droom ik weg bij een rustig gitaarmuziekje als ik over de heuvels met jungle uitkijk.....